Jacob Anderson miał ogromny rok w nowej serii „Wywiad z The Vampire”. Program szybko znalazł się zapaloną i lojalną bazą fanów, coś, czego Anderson nie jest obcy podziękowania za jego sześciosezonową kolej jako Greyworm w „Game of Thrones”, który zakończył się w 2019 roku z kontrowersjami . Ale pomimo silnych reakcji fanów na ten ostatni sezon, Anderson mówi Fafaqowi, że jego uczucia na ten temat się nie zmieniły.
„Nie miałem silnych uczuć na temat finału. Myślę, że wszyscy zakładają, że wszyscy to nienawidziliśmy” – mówi. „Wcale tak nie jest. Pamiętam, kiedy po raz pierwszy dostałem skrypty na ostatni sezon, pomyślałem:„ Jest coś w tym sezonie. To jest ryzykowne. ”„ Według niego, „Gry of Thrones” Zawsze ostrzegał widzów, że nigdy nie będzie tak oczekiwany. „I czuję, że to trochę zabawa. Podobało mi się to i fajnie było zrobić. Było pełne, ale było fajnie” – mówi.
Nie podobało mu się to reakcja ludzi na to. „Filmowaliśmy przez 11 miesięcy na śniegu, a tysiące ludzi tak ciężko pracowało nad [ostatnim sezonem]” – mówi. „A potem po prostu, kiedy wyszło ludzi, by po prostu prosto, wyglądać:„ Musisz to przerobić. To jest okropne. To najgorsza rzecz ”. To było trochę smutne. Ale szczerze mówiąc, spodziewałem się, że ludzie się to nie spodoba, mimo że mi się podobało. Myślałem, że ludzie będą zirytowani rzeczami. ”
W „Wywiadu z The Vampire”, który miał swoją premierę zeszłej jesieni, Anderson gra Louisa de Pointe du Lac, który zamienił się w wampira potężnego i tajemniczego Lestat (Sam Reid). Na podstawie powieści Anne Rice (która zainspirowała także film z 1994 roku z Bradem Pittem i Tomem Cruise), nowa seria zmienia historię Louisa. W oryginale jest białym człowiekiem, który prowadzi plantacje w Luizjanie pod koniec lat 90. XIX wieku. W programie telewizyjnym Louis jest czarnym i kwitnącym właścicielem firmy w Nowym Orleanie w latach 1900. Musi nawigować rasizm ze strony białych polityków i właścicieli firm, gdy stara się wyrzeźbić niszę dla swojej rodziny i społeczności, w której można się rozwijać – zadanie, które staje się jeszcze bardziej skomplikowane, gdy Lestat zamienia go w wampira.
„Nie sądzę, żebym kiedykolwiek przeczytał coś, co zbadało pytania w centrum ludzkiej egzystencji w taki bez wstydu i odkrywczy sposób”-wyjaśnia Anderson. „Ale jednocześnie są wampirami, nie są ludźmi”. Anderson mówi, że badanie problemów ludzkich i komplikacji ma kluczowe znaczenie dla powieści Rice’a. „To po prostu wydawało się bardzo osobiste” – mówi o apelu serialu o niego.
Serial, jak mówi, wchodzi w „wszystko”: „Nasze relacje z seksualnością, naszą relacją z naszą moralnością oraz naszym kompasem etycznym i moralnym, naszym związkiem z żywiołami i ziemią”.
„W książkach wampiry wszystkie pary i mają te koweń, w których często nie są bardzo wygodne i wszystkie czują się jak bardzo dysfunkcyjne rodziny”, mówi o domowości serialu. „Myślę, że ten pierwszy sezon naszego programu bardzo wiele funkcjonuje jako mikrokosmos tego pomysłu. Są to nieśmiertelni ludzie, po prostu przeżywają śmierć innych ludzi”.
Anderson przeczytał wszystkie powieści Rice’a, aby się przygotować, a on przeprowadził badania nad Nowym Orleanem z lat 1910 i okręgu Red Light o nazwie Storyville. Wyjaśnia jednak, że było to poważne wyzwanie, ponieważ jest bardzo mało historycznego zapisu tego okresu. „Dziwnie, rzeczą, która najbardziej mnie w tym uderzyła, to fakt, że nie mogłem zbyt wiele znaleźć. To był naprawdę trudny okres na badanie… nawet po prostu znalezienie dźwięku od ludzi, którzy żyli lub byli dziećmi ludzi, którzy w tym czasie żyli ”.
„Wzmacnia pomysł, że jest to idealny czas na działanie wampirów, a Storyville jest idealnym miejscem do polowania” – dodaje. „To nie jest całkowicie zapomniana część historii, ale myślę, że wiele z nich zostało pochowanych z powodu postrzegania Storyville jako tej obrzydliwej części miasta”. Ale Anderson był szczególnie zainspirowany starymi zdjęciami, które wraz z projektantką kostiumów Carol Cutshore znaleziony w tym czasie czarnych mężczyzn. „I uwielbiałem patrzeć na nie i po prostu patrzeć na to, jak ludzie stali, jak ludzie oparli się na słupkach lamp lub siedzieli na krześle, jak ludzie nosili kapelusz” – mówi.
Widzowie wyraźnie widzą to samo poczucie swagger i stylu w Louis – przynajmniej zanim zamieni się w wampira. „Jest przygnębiony i jest po prostu całkowicie przytłoczony jego istnieniem, jakby kwestionował to z każdym oddechem” – mówi Anderson o zmianie w Louis. Mówi, że granie depresji jest ogromnym wyzwaniem, ale „w sposób aktorski uwielbiam te rzeczy”. „To jest jak wyzwanie polegające na przekazaniu tego, co dzieje się w czyjejś głowie, ale przez twoją twarz” – dodaje. „To prawdziwe wyzwanie, ponieważ większość ludzi próbuje ukryć te rzeczy i po prostu znajdują chwile, w których się poślizgnie lub gdzie pęknięcia zaczynają się pokazywać”.
Kontynuuje: „A jako ktoś, kto radzi sobie lub mieszka z chorobą psychiczną, całkowicie rozumiem to [gdzie] może się dzieje w tym samym czasie, a ty starasz się utrzymać je wszystkie w sobie, a ty próbujesz Projektuj coś innego. I myślę, że to duża część tego, kim jest Louis. ”
Podczas gdy program obsługuje bardzo ciężkie tematy, takie jak trauma i żal, jest też wiele zabawy. „Nigdy nie było dnia, w którym zrobiłbyś coś, co zrobiłeś dzień wcześniej” – mówi Anderson. „Każdego dnia przez pięć miesięcy pojawił się nowy element w miksie, który zrobiliśmy tego dnia – po prostu szalony. Byłem zmęczony przez wiele czasu, ale po prostu podobało mi się to wszystko”.
Zdecydowana większość filmowania miała miejsce w nocy – w końcu są to wampiry – więc Anderson twierdzi, że ważne było, aby zachować zarówno energię, jak i nastrój. „I być wampirami w Nowym Orleanie przez całą noc, czujesz, że robisz to w tajemnicy. I myślę, że to po prostu dodaje energii” – dodaje.
Jedną rzeczą, która pomogła utrzymać światło, była cała fałszywa krew. Program wykorzystuje cztery różne typy, a Anderson mówi, że żaden z nich nie jest szczególnie przyjemny, gdy wchodzą do ust. Wyjaśnia, że znacznie gorzej niż oblanie się fałszywą krwią było gorące mleko. W drugim odcinku, wkrótce po transformacji wampirów Louisa, musiał nalać siebie „świeżo gotowane mleko”. „Mogłem wąchać mleko i przez około tydzień idzie w moich nozdrzach” – mówi. Gotowano go, aby powstrzymać go przed zimnem, ale to nie pomogło przy zapachu. „Właściwie powiedziałem jednego z rekwizytów:„ Och, więc myślę, że mleko owsiane i mleko migdałowe tak naprawdę nie wyglądają jak prawdziwe mleko przed kamerą ”. I mówił: „Och, nie myśleliśmy o tym. To byłoby całkiem dobre”.
Teraz załoga przygotowuje się do drugiego sezonu, który zacznie kręcić wiosną i dostosuje drugą połowę powieści Rice’a – tym razem, miejmy nadzieję, bez gotowego mleka. Anderson jest gotowy zanurzyć się w zabawę. „Nie możesz traktować siebie zbyt poważnie. Traktujesz swoją pracę poważnie. Nie bierzesz siebie poważnie” – mówi.
Źródło obrazu: Kolekcja Everett