Emily w Paryżu jest po prostu rodzajem reklamującego gumę do żucia, porno z destynacją, uroczego programu, którego potrzebuje rok 2020. Ale cała ta słodycz ma zły efekt uboczny: czy pozwalamy Emily (Lily Collins) – i sobie – rozwiązywać rzeczywiste dylematy moralne tylko po to, by być uroczą?
Bądźmy szczerzy, bez względu na to, jak przystojni są Francuzi Emily ani jak wspaniałe są te stroje, Emily w Paryżu rażąco wkracza w godny pochwały świat, w którym molestowanie seksualne, oszukiwanie chłopaków i złośliwi klienci są częścią fantazji. W świecie post-# MeToo hit Netflixa próbuje rozwiązać problem „czy to jest sexy we Francji, ale seksistowskie w Ameryce?” temat nadrzędny, ale przynosi więcej szkody niż pożytku.
Krytycy w City of Love uderzają w serial za przedstawienie narodu i podsycanie francuskich stereotypów. W swojej recenzji dla Premiera, Charles Martin napisał: „[In Emily w Paryżu] dowiadujemy się, że Francuzi są „wszyscy źli” (tak, tak), że są leniwi i nigdy nie przychodzą do biura przed końcem poranka, są zalotni i niezbyt przywiązani do koncepcji lojalności, że są seksistowscy i zacofani i oczywiście, że mają wątpliwy związek z braniem prysznica. Tak, nie oszczędza się żadnego stereotypu, nawet najsłabszego. ”Jednak Emily bawi się mizoginią i polityką seksualną, zakładając przekrzywiony beret i ringarde urok torebki. Ostatecznie, Emily w Paryżu uświetnia patriarchat bardziej niż jego modowe wybory, pozostawiając paryskie przygody Emily jako bardziej zagmatwane niż aspiracyjne dla młodych widzów.
Współpracownicy Emily, Julien i Luc, mogą być komiczną ulgą, ale po szczegółowym wyjaśnieniu, jak działa pozycja seksualna na wieży Eiffla, Emily tylko się z tego śmieje. „Cóż, chciałbym zostać i uczyć cię o molestowaniu w miejscu pracy, ale mam lunch!”
Emily jest jednocześnie postrzegana jako naiwna nowicjuszka i laska szefa marketingu; grana przez 31-letniego Collinsa, bezmyślność Emily jest zbyt nieśmiała, by można ją było uznać za uroczą. Poważnie, kto wysyła masło orzechowe Trader Joe za granicę, a potem jest zaskoczony, gdy wybucha ono pocztą? Konsekwentnie ubiera się jak zdezorientowana gimnazjalistka, dodając do swojej osobowości „rybka z wody”, po pijaku gubi zegarek za milion dolarów i ląduje w dupie na nowym koncie po Plotkara fangirling. Czy wspominaliśmy, że konto zostało prawie utracone z powodu jej własnej gafy poprzedniego dnia?
Publiczność ma zakorzenić się w pączkującym romansie Emily z sąsiadem z dołu Gabrielem (Lucas Bravo), podczas gdy sama Emily nadal ma chłopaka na odległość, choć krótkotrwały. Później, nawet po pocałunku Emily i Gabriela w jego przytulnej restauracji, Gabriel nie wspomina, że ma niesamowicie miłą dziewczynę, Camille (Camille Razat). Emily szybko zaprzyjaźnia się z blond pięknością, jednocześnie żywiąc uczucia do Gabriela. Głośno uprawia seks na podłodze nad nim z sugestią, że będzie zazdrosny, a kiedy Camille się śmieje, Gabriel z irytacją sapie w poduszkę. Druga Camille jest poza miastem, Emily znowu zaciska usta z Gabrielem w nocnym klubie. Ostatecznie, po marnej wymówce dla Gabriela, by całkowicie rozstać się z Camille, Emily i jej wolne od poczucia winy sumienie mogą z nim przespać się – dźgając przyjaciółkę w plecy, ale wciąż dopadając mężczyznę. Czy Emily nie nauczyła się kodu dziewczyny w Chicago?
Starsza i bardzo szykowna szefowa Emily, Sylvie (Filipińska Leroy-Beaulieu), to jednowymiarowa postać, zazdrosna o młodość i urodę Emily. Sylvie i Emily nieustannie walczą ze sobą poprzez paraliżujące mózg fabuły, błagając widzów, aby przyznali, że szeroko otwarta niewinność Emily zwalnia ją od wszelkich wypadków związanych z pracą. Samo istnienie Emily zagraża życiu osobistemu i zawodowemu Sylvie, czyniąc ją je n’ai sais quoi ułóż stwardniałą zasłonę na zazdrość.
Kiedy klientka perfumiarz i kochanek Sylvie, Antoine (William Abadie), kokieteryjnie wyjaśnia Emily urok kobiety z mocą, nie zdaje sobie sprawy z ironii. Antoine później podarowuje Emily zestaw bielizny La Perla; dziękując mu za prezent, wskazując na niewłaściwy ton, Antoine kwestionuje jej założenie. – Czy tak myślisz, kupiłem to dla siebie? On pyta. „Nie kupiłam tego dla siebie, tylko dla ciebie. Chciałem, żebyś poczuła się seksowna i potężna, odważna kobieta, która nie boi się podbić świata. Nawet Paryż. Ale przepraszam”.
7 rzeczy, które chcielibyśmy zobaczyć w Emily w Paryżu w drugim sezonie zamiast miłosnego trójkąta
Potem następuje dwuznaczny żart „schludnego pudełka” i jasne jest, że Antoine nie powinien być złoczyńcą: jest on drogowskazem Emily do prawdziwego francuskiego doświadczenia, zapoczątkowując jej wyzwolenie seksualne i pewność siebie w miejscu pracy. To Antoine, a nie Sylvie, namawia Emily, żeby zabrała głos na temat reklamy nagich perfum; to Antoine pochwala szybkie myślenie Emily, aby połączyć klienta hotelowego z jego perfumami. Antoine jest również tym, który ostatecznie ratuje restaurację Gabriela, stycznie zachęcając do nowego romansu Emily. Podczas gdy showrunner Darren Star twierdzi, że Antoine „nie można ufać” przed ewentualnym drugim sezonem, dlaczego Antoine jest wówczas jedyną pozornie dojrzałą francuską postacią męską? I dlaczego w ogóle mielibyśmy być osaczeni na myśl o żonatym kliencie, który obdarowuje Emily bielizną?
Być może dlatego, że Antoine jest jedynym mężczyzną w serialu, który nie jest tępy ani protekcjonalny. Współpracownicy Emily, Julien (Samuel Arnold) i Luc (Bruno Gouery), mogą być komiczną ulgą, ale po szczegółowym wyjaśnieniu, jak działa pozycja seksualna Wieży Eiffla, Emily po prostu się z tego śmieje. „Cóż, chciałbym zostać i uczyć cię o molestowaniu w miejscu pracy, ale mam lunch!” Później „wraca do nich”, podarowując parze duży tort w kształcie fallusa z lukrem na końcu. Emily uśmiecha się i przechyla głowę, mrugając delikatnie do faktu, że jeśli nie może ich pokonać, musi do nich dołączyć. W końcu to zabawa i gry.
Inne romantyczne zainteresowania Emily obejmują od pijanego chłopca na przyjęciu, który szepcze jej do ucha, że „kocha amerykańską p * ssy”, po akademika Thomasa (Julien Floreancig), który początkowo wydaje się obiecujący, ale szybko okazuje się małostkowym, zazdrosnym snobem. Po wpadnięciu w złość na zaproszenie jezioro łabędzie („to dla turystów”), Thomas obiecuje Emily, że będzie się z nim lepiej bawić, nazywając ją prostą, ale piękną. – Zafunduję ci niesamowity seks – mruczy Thomas. – Myślę, że obojgu nam się bardziej spodoba.
To jak lista kontrolna antyfeminizmu: uprzedmiotowienie? Czek. Obraźliwa inteligencja? Czek. Zachęcanie do zachowań mężczyzna-dziecko? Cóż, Emily naprawdę staje w obronie siebie, śmiejąc się, a następnie odrzucając go, zanim pobiegnie na górę, aby udowodnić, że nie jest podstawową suką (ringarde), wyjaśniając swoje zamiłowanie do akcesoriów torebkowych projektantowi mody. Okazuje się, że te tandetne wdzięki są symbolami nieosiągalnej mody dla młodych ludzi na całym świecie. Ale to, co jest osiągalne, Emily, to poczucie własnej wartości.
Źródło obrazu: Netflix